Bezoekster Barbara over de gesprekken die haar oplaadden
Energieën zeggen veel meer dan woorden. - Barbara
Bezoekster Barbara - Vond in Huis Erika Thijs praktische hulp en positivisme
Barbara: “Eerst was ik hier vrijwilligster. Omdat mijn mama de ziekte had doorgemaakt, wilde ik iets doen voor mensen met kanker. Ik ontving hier bezoekers en gaf muziektherapie. Dat studeerde ik vóór ik aan mijn opleiding ergotherapie begon.
Als ergotherapeute ging ik aan de slag in een woonzorgcentrum. Ik had er geen vast contract en werkte heel hard. Ik dacht dat dat zou lonen. Ik wilde ook altijd mensen ondersteunen. Ik gaf veel van mezelf. Misschien te veel. Plots kreeg ik zelf kanker. Het woonzorgcentrum zei: ‘Je begrijpt dat we je niet kunnen houden.’
Ik was positief en wilde in die flow blijven. Hier lukte dat. - Barbara
Na mijn diagnose begon ik zelf liedjes en muziek te schrijven. Met mijn stem zocht ik mijn vrouwelijkheid terug die door de kanker zo gebombardeerd was. Muziek was een ankerpunt in de storm. Ik reflecteerde veel en ervaarde een spiritueel aspect aan wat mij overkwam. Een mens loopt hier een jaar of tachtig rond. Wat doe je met die tijd? Dáár gaat het om. Ik vroeg me af of ik gelukkig was in het woonzorgcentrum. Ik kwam tot het besluit dat ik een artiest ben. Dáármee moet ik iets doen.
Misschien is dat wat mijn lichaam mij wilde vertellen: dat ik echt naar mezelf moet luisteren. Ik ontdekte dat mijn lichaam me dichter bij mijn kern wilde brengen. Ik zag mijn lichaam dus niet als iets wat me in de steek gelaten had. Integendeel, ik kreeg er net méér vertrouwen in.
Sommigen zeiden mij dat er Facebookgroepen waren met lotgenoten. Maar ik vluchtte snel weer weg van dat internet. Ik las er veel negatieve ervaringen, terwijl ik positief was en graag in die flow wilde blijven. Hier, in Huis Erika Thijs, lukte dat. Hier wilden de mensen direct luisteren en helpen.
Ik heb héél véél gehad aan dit huis. Ik vond hier bijvoorbeeld de praktische hulp die ik zocht.
Ik sukkelde met mijn nagels. Ze zagen zwart en kwamen los. Dat deed veel pijn. De dokters bleven nagellak voorschrijven. Dat hielp niet. Huis Erika Thijs verwees me door naar een oncologische voetverzorger die me wel kon helpen.
Naast de tips en tricks had ik ook heel veel aan de diepgaande gesprekken hier. Ik vond hier mensen die ook betekenis geven aan wat hen is overkomen. Telkens als ik hier buitenkwam, had ik een big smile. Ik kon hier opladen.
De warmte die ik hier voel, is niet in de eerste plaats te danken aan wát hier gezegd wordt. Het gaat om de uitstraling van de mensen hier, de kracht van de openheid, de zachtaardigheid, de empathie. Die vibe is heel belangrijk. Want iemand die zegt: ‘Het komt goed’, wat ben je daarmee? Niemand wéét of het goedkomt. Energieën kunnen veel meer zeggen dan woorden."
Bron: Candras Foundation (www.candras.org)
