Samen borduren geeft me energie. - Mia
Mia: “Sinds de behandeling werken mijn lymfeklieren onvoldoende. Daardoor staat mijn rechterarm dik. Vaak zie ik in de winkel een mooi jurkje, maar kan ik dat niet aantrekken omdat ik de mouw niet over die arm krijg. De oncoloog in het ziekenhuis dacht dat Huis Erika Thijs een oplossing zou kennen. Zo kwam ik hier terecht.”
Ik had ook veel problemen met mijn pensioen. Ik was al 16 maanden met ziekteverlof toen ik mijn reconstructie nog moest krijgen. ‘We zullen je op pensioen zetten’, zei de dokter. Ik wist niet dat ik daardoor enkele maanden zou tekortkomen om een volwaardig pensioen te ontvangen. Anderhalf jaar lang moest ik het stellen met 454 euro. Overal werd ik van het kastje naar de muur gestuurd. Dan sta je daar met een kaal hoofd en duwen ze je nog dieper de put in.
Het betekende zo veel voor mij toen Leen Goossens zei: ‘Ik ga dit eens voor je uitpluizen.’ Leen werkt op de arbeidsrechtbank. Via Huis Erika Thijs kun je bij haar terecht voor loopbaanbegeleiding. Uiteindelijk kon Leen ook niks aan mijn situatie veranderen. Maar het deed me deugd dat ze zich in mijn dossier vastbeet.
Hier komen mensen over de vloer die iets gelijkaardigs meemaakten. -Mia
Dat gedoe met mijn pensioen raakte mij nog meer dan de kanker op zich. In totaal liep ik zo’n 18.000 euro mis. Hier kon ik praten over het onrecht dat mij was aangedaan. Daar had ik veel behoefte aan. Ik vond het zó oneerlijk. Uiteindelijk kostte het mij enkele sessies bij een psycholoog vooraleer ik het kon loslaten.
Nu gaat het weer goed met mij. De chemo en de bestralingen liggen intussen al 4,5 jaar achter mij. Door de chemo verloor mijn hart wel 60% van haar pompfunctie. Het kost me nu veel energie om zelfs maar een papiertje van de grond te rapen. En door die dikke arm kan ik ook niet meer strijken of poetsen.”
Bron: Candras Foundation (www.candras.org)